සමනලීගේ පියාපතක් බිදී සමනලී එකතැන් වෙයි!!!!!

අනේ කටිටියට හිතුනේ නැද්ද ඈයි මේ සමනලී මාසයකටත් වඩා සද්ද නැතිව ඉන්නේ කියලා? වෙලාව ලැබෙන හැටියට සමනලි කොහොමින් හරි ඉතින් ඔයාලා බලන්න ආවා නෙව ඉස්සර. ඒත් අනේ බලන්න සමනලීට වෙච්ච ඈබැද්දිය……….

මීට මාස 1 1/2 කට විතර කලින් බටහිර අහසින් ලස්සනට ඉර මාමා බැහැගෙන යන හැන්දෑවක සමනලීත් දේශන අවසන් වෙලා බොහොම සතුටින් ගෙදර යන්න පිටත් උනා. එදා ගෙදර ගියාම ටිකක් නිදහසේ ඉදලා ඊලගට කරන්න වැඩ ගොඩක් සැලසුම් කරගෙන එහෙම සමනලි පිටත් උනේ. ඒත් එදාසමනලීට ගෙදර යන්න ලැබුනේ බොහොම දුකින් 😦

සමනලී ගිය බස් එකේ රියදුරු මාමා වේගෙන් ආවෙත් නෑ. ඒත් අනේ සමනලී බස් එකෙන් බහිද්දිම දඩෝං ගාලා වැටුනා නෙව බස් එකෙන් !!!!! සමනලීට දැනුනේ පා වෙලා ගියා වගෙයි. සමනලී දනි පනි ගාලා නැගිට්ටත් සමනලීගේ කකුලේ මොකක් නමුත් වැරැද්දක් වෙලා තියෙන බව සමනලීට දැනුනා. අනේ බලන් ඉද්දිම එක මොහොතින් කකුල හුලං පිරෙන බැලුමක් වගේ ඉදිමුනා. උහුලන්න බැරි වේදනාවයි බයයි එක්ක ඈස් වලට කදුලුත් ඈවිත්.

අන්තිමේ ගෙදර යන්න කියලා ආපු සමනලීට යන්න උනේ ශ්‍රි ලංකා ජාතික රෝහලේ හදිසි අනතුරු අංශයට! එතැනින් x-කිරණ ජායාරූප එහෙම අරන් ඒ අය කීවේ නැතැයි සමනලීගේ කකුලේ අස්ථියක් පුපුරලා ගිහින් කියලා!!! සමනලීට දැනුනේ ලෝකෙම කඩා වැටුනා වගෙයි. අනේ ඉතින් ඒ කකුල වටේට බරම බර ප්ලාස්ටරයක් එහෙම දාලා සමනලීව ගෙදර එව්වා. ඒ කකුල හොදටම සනීප වෙන්න සති 6කට වඩා යාවී කීවා, එතකල් ඒ කකුල බිම තියන්න, ඈවිදින්න, කකුල පහත දාගෙන ඉන්න සපුරා තහනම් කලා.

ඉතින් ඉන්පස්සේ එළැඹුනේ සමනලීගේ ජීවිතේ බොහොම දුෂ්කර කාලයක්. තාමත් සමනලීට හරියටම සනීප නෑ. ප්ලාස්ට​රේ ඉවත් කරලත් නෑ. එහෙ මෙහෙ නිදහසේ සැහැල්ලුවෙන් පියාඹමින් උන්න සමනලී එක පාරටම එකතැන් උනා. මුලදි මේක සමනලීට දරාගන්නම බැරි උනා, දවසෙම කල්පනා කර කර හිතින් තැවුනා, දැනුනු අසරණකම එක්ක සමනලී උපරිමෙන්ම මානසිකව වැටුනා. පොත් පත් රූපවාහිණි පරිගණක සේරම ලගට කරලා දුන්නත් සමනලීට ඒ සේරම ​එපා උනා.

ඒත් සමනලීට එහෙම හිතින් වැටෙන්න ලැබුනේ ටික කාලයයි. සමනලීට මේ ලෝකේ වැඩියෙන්ම ආදරේ තුන් දෙනා සමනලීට වැටුනු තැනින් ආයේ සුපුරුදු තැනට ගේන්න එයාලාට පුලුවන් හැම දේම කලා. සමනලිගේ අම්මා සමනලි ලගම ඉදන් මේ වගේ තත්වෙකදි උනත් තමුන්ගේ වැඩ සේරම තනියෙන් කරගන්න හැටි කියාදුන්නා.රෝද පුටුවේ වාඩි වෙලා වැඩ කරගන්න හැටි කියා දුන්නා.

සමනලීගේ අයිතිකාරයා කොයිතරම් බාධක දුෂ්කරතා මැද්දේ උනත් කොහොමහරි මාර්ගයක් හදාගෙන සමනලීව බලන්න ආවා. සමනලී කියවන්න ආසා පොත් ගොඩාක් ගෙනැත් දීලා කල්පනා කර කර ඉන්න එකෙන් සමනලීව වැලැක්වුවා. පුලුවන් හැම මොහොතෙම සමනලීට කතා කලා. සමනලීට ඕනා කරන බෙහෙත් ගෙනැත් දුන්නා. හැම මොහොතකම අයිතිකාරයා සමනලී ලගමයි කියලා සමනලීට දැනෙන්න ගොඩාක් මහන්සි වෙනවා. මොහොතින් මොහොත සමනලී ගැන හොයලා බලනවා. සමනලීගේ හිතට අයිතිකාරයා ලග නැති පාලුව ගොඩක් දැනෙනවා…… ඒත් අයිතිකාරයා සමනලීට තියෙන ආදරේ ගව් ගානක් ඇත උන්නත් දැනෙනවා වගෙයි.

සමනලීගේ තාත්තා සමනලීට කකුල යන්තම් පහත දාන්න විතරක් ​​වෛද්‍යවරු අවසර දුන්න ගමන් සමනලීව විශ්ව විද්‍යාලේ දේශන වලට එක්කන් ගියා. අනේ තාත්තේ මාව වැටෙයි කියලා සමනලී බය වෙද්දි නෑ ඔයා වැටෙන්නේ නෑ තාත්තා ලග ඉන්නවා කියලා කිහිලිකරු වලින් ඈවිදින සමනලීව හෙමින් හෙමින් දේශන ශාලාවට එක්කන් ගියා.

මේ වෙද්දි ප්ලාස්ටර් කරපු කකුලත් වාරු කරන් කිහිලිකරු වලින් ඈවිදගෙන ගිහින් සමනලී එයාගේ අවසන් වසර පර්යේෂණ ව්‍යාපෟතියේ පූර්ව ඉදිරිපත් කිරීමකුත් (Introduction Presentation) කලා. විවිධ ආයතන වල ප්‍රධානීන් හමුවේ සමනලී කිහිලිකරු වලට වාරු වෙලා කරපු ඒ ඉදිරිපත් කිරීම අවසන් කරනවත් එක්කම ලැබුනු අත්පොලොසන් හඩේ ගෙෘරවය අයිති සමනලීටත් වඩා සමනලීගේ ලෝකේ මහා පවුරක් වගේ ආරක්ෂාව ආදරය දෙන අම්මයි, තාත්තයි අයිතිකාරයටයි තමයි අයිති.

ප්ලාස්ටරේ ඉවත් කලාට පස්සෙත් කාලයක් බිම නොතියපු කකුල තියලා ඈවිදින්න සමනලීට වෙනම පුරුදු වෙන්නත් වේවි. ඒත් සමනලී හුගක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන මග බලන් ඉන්නවා ආයෙත් ඉස්සර වාගෙම සැහැල්ලුවෙන් එහෙ මෙහෙ පියාඹන සමනලී වෙන්න……

සමනලීගෙ අයිතිකාරයා මග බලන් ඉන්නවා ආයෙත් සමනලීව ආදරෙන් පපුවට තුරුල් කරන් සමනලීට ජීවිතේ ලොකු හයියක් වෙන්න…….

හොදටම සනීප වෙලා සමනලී ආයෙත් එන්නම්. සමනලීව අමතක වෙන්නේ නෑ නේද එතකල්?

Advertisement